RTV7 | Medijski servis grada Tuzle
U periodu od 1971. do 1972. godine radio je na opisu crnih rupa te je gurao ideje koje su se tada kosile sa ustaljenim teorijama tih misterioznih tijela. Njegove računice predviđale su radijaciju koja izvire iz crnih rupa, što je na prvi uvid čudno s obzirom da su crne rupe shvaćene kao “bunar” iz kojih ništa ne može izaći. U isto vrijeme, radio je na zakonima koji su opisivali karakteristike crnih rupa kao što su masa i površina.
Nekoliko godina kasnije, Hawking je zajedno s kolegom Jacobom Bekensteinom stao iza već predložene ideje da crna rupa odašilje radijaciju, a što dalje implicira da one zapravo mogu “ispariti” nakon enormnog broja godina koje se mogu uporediti sa životnim vijekom svemira. Bio je to veliki preokret u shvatanju tih fascinantnih tijela.
Njegove druge ideje o crnim rupama često je gradio sa svojim kolegom Garyjem Gibbonsom. Svakako, pojedini problemi oko crnih rupa još uvijek nisu riješeni, kao što je informacijski paradoks.
Također, Hawking je predložio i način formiranja galaksija (čvrstih tijela uopće) u ranom svemiru na način utjecaja kvantnih fluktuacija (izuzetno malih razlika u distribuciji materije) koje bi nakon perioda inflacije svemira (ubrzanog širenja nakon Velikog praska) doveli do svojevrsnog nakupljanja tvari. Nakupljanje bi kroz milione godine dovelo do formiranja prvih zvijezda, a potom i galaksija koje na okupu drže velike crne rupe.
Kao i svi veliki naučnici prije i poslije njega, Hawking je pokušao doći do teorije kvantne gravitacije, odnosno Teorije svega. Riječ je o spoju teorije gravitacije i kvantne teorije koja bi pomirila dva seta funkcionisanja našeg svijeta – na skali velikog i na skali vrlo malog. Iako je imao svoje pretpostavke u obliku talasne funkcije svemira, nikada je nije zaokružio.
