RTV7 | Medijski servis grada Tuzle
Žalbeno vijeće Haškog tribunala u petak će izreći konačnu presudu petorici visokih oficira Vojske Republike Srpske za zločine počinjenje u Srebrenici 1995. godine.
Pretresno vijeće, u prvostepenom postupku, osudilo je Vujadina Popovića i Ljubišu Bearu na kazne doživotnog zatvora, Dragu Nikolića na 35 godina zatvora, Radivoja Miletića na 19 godina zatvora i Vinka Pandurevića na 13 godina zatvora.
U istom predmetu Ljubomir Borovčanin je osuđen na 17 godina zatvora, ali na presudu nije uložena žalba.
Milan Gvero je osuđen na 5 godina zatvora, a Žalbeno vijeće je 7. marta 2013. prvostepenu presudu proglasilo pravosnažnom nakon što je optuženi preminuo.
Pretresno vijeće je u obrazloženju presude navelo da je postojao udruženi zločinački poduhvat ubijanja i udruženi zločinački poduhvat prisilnog premještanja stanovništva kojima je učestvovalo više učesnika.
Pretresno vijeće je zaključilo da su u toku udruženog zločinačkog poduhvata ubijanja vršena oportunistička ubijanja, i većinski je zaključilo, uz protivno mišljenje sudije O-gon Kwon-a, da su takva ubijanja vršena i u toku udruženog zločinačkog poduhvata premještanja.
Vijeće je dalje zaključilo da su neki učesnici udruženog zločinačkog poduhvata ubijanja imali namjeru da počine genocid te da je, prema tome, počinjen genocid.
U obrazloženju nepravomoćne presude također stoji da se u Optužnici izlaže razvoj događaja od 1992., ali da se Pretresno vijeće ograničilo na događaje koji su se odigrali između marta i septembra 1995.
U martu 1995., predsjednik RS Radovan Karadžić je izdao Direktivu br. 7 Vrhovne komande.
Direktivom se izlaže zločinački plan za napad na zaštićene zone UN-a s ciljem da se civilno stanovništvo Srebrenice i Žepe prisili da napusti enklave.
Njome se zadužuje Drinski korpus da stvori “uslove totalne nesigurnosti, nepodnošljivosti i besperspektivnosti daljeg opstanka i života mještana u Srebrenici i Žepi”.
Takođe se navodi da treba „planiranim i nenametljivo restriktivnim izdavanjem
dozvola“ ograničiti snabdijevanje stanovništva materijalnim sredstvima i logističku podršku
Zaštitnim snagama Ujedinjenih nacija (UNPROFOR).
Tokom nekoliko dana u julu 1995., nakon pada Srebrenice, hiljade muškaraca bosanskih
Muslimana zatočene su u bijednim uslovima, prebačene na različite udaljene lokacije i pogubljene po prijekom postupku.
Paralelno s tim masovnim pogubljenjima, bosanske Muslimanke, djeca i starci premješteni su iz ovog dijela istočne Bosne.
U kontekstu rata u bivšoj Jugoslaviji i u kontekstu ljudske istorije, ovi događaji su nečuveni po svojim razmjerima i okrutnosti, konstatiralo je Pretresno vijeće Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju.
(RTV7/BHRT)
