RTV7 | Medijski servis grada Tuzle
Snovi su imali veliku ulogu u životima starih naroda, smatrani su “spavanjem duše”, porukama od bogova, a njihovo tumačenje je bilo često veoma važno.
Snovi su često služili i kao inspiracija za mnoge knjige i filmove.
U havajskoj mitologiji, snovi su prozvani moe'uhane ili “spavanje duše”, jer je bilo ukorijenjeno vjerovanje da tokom spavanja duša napušta tijelo i vraća se u njega kroz suzni kanal, boraveći za to vrijeme u lua'uhane ili ” jami duše“. Noćne more se po ovom vjerovanju događaju kada duhovi uđu u tijelo, dok je duša van njega. Zbog toga je po njima bilo moguće i voditi ljubav sa duhovima (duh preminulog muža ili žene posjećuje tijelo usnulog supružnika).
Razni poznati autori napisali su svoje klasike zahvaljujući snovima. Na primjer, Meri Šeli je tvrdio da je inspiracija za „Frankenštajna“ potekla iz njegovih noćnih mora, a i Robert Luis Stivenson je isto tvrdio za svoj roman „Dr. Džekil i Mister Hajd“.
Egipćani su imali muškog boga snova Serapisa i brojni hramovi bili su posvećeni njegovom obožavanju. U ovim hramovima bili su smješteni profesionalni tumači snova ili “oni koji su učeni u magijskoj biblioteci“. Lik boga Serapisa često je bio uklesan ili urezbaren na uzglavljima i naslonima za glavu kreveta starih Egipćana.
Do 17. vijeka kinesko društvo je očekivalo od istaknutih političkih figura da povremeno potraže tumačenje svojih snova, kako bi time održali uravnoteženost i objektivnost na odgovornim funkcijama koje su obavljali.
Snovi imaju glavnu ulogu u nekim filmovima, a najpoznatiji su: 1. Film Frica Langa „Žena na prozoru“ (1944) 2. Hičkokovi filmovi : “Začaran” ( u kom je scenu sna dizajnirao Salvador Dali), “Psiho”, i “Marni” 3. Film Viktora Fleminga “Čarobnjak iz Oza”
Stari sjevernoamerički narod Irokezi svake godine priređuju festival u kojem dijele svoje snove sa drugima, kroz priču ili pantomimu.
U kineskoj pokrajini Fu-Kein, ljudi ponekad traže od preminulih predaka da im daju znak kroz snove, tako što spavaju na njihovim grobovima.
U staroj Grčkoj, snovi su smatrani porukama od bogova. Inkubacija, ili praksa potrage za značajnim snovima putem spavanja na svetom mjestu, takođe je bila vrlo popularna, pogotovo u kultu Asklepija iz Epidaurusa.
Viljem Šekspir (1564-1616), kao i mnogi njegovi prethodnici među grčkim piscima drama, koristio je snove u svom dramama kao pomoć u razvoju priče i likova. Na primjer, snovi u Hamletu, Makbetu, Ričardu III, Romeu i Juliji i Kralju Liru otkrivaju ključne psihološki i simbolički uvid u motive i unutrašnje monologe glavnih likova.
Jedno od zapadnoafričkih plemena – Ašanti, uzima snove toliko ozbiljno da omogućava muževima da preduzmu pravne mjere i akcije protiv drugog čovjeka, ako je on imao erotske snove o njihovoj supruzi.
(Mojportal.ba)
