Neke vrste diljem svijeta poznate su samo iz muzejskih primjeraka. Vrsta štakora poznata samo iz historijske muzejske građe fotografirana je živa planinama Papue Nove Gvineje, što predstavlja prvi put da je ova životinja dokumentovana u divljini.
Subalpski vunasti štakor (Mallomys istapantap) naučno je opisan tek 1989. godine, a te informacije potječu iz muzejskog primjerka.
Životinja je viđena živa samo jednom u posljednjih 30 godina i nikada nije fotografisana; jedine slike (osim onih primjerka) su oslikane ilustracije iz 1995. Međutim, češki doktorand František Vejmělka odlučio je krenuti u potragu.
Šestomjesečna ekspedicija na otok Nova Gvineja natjerala je Vejmělku da blisko sarađuje s lokalnim autohtonim zajednicama. Grupe su istraživale najviši vrh Papue Nove Gvineje, planinu Wilhelm, a Vejmělka je dokumentovao 61 vrstu sisavaca na planini.
“Da nije bilo autohtonih lovaca koji su me pratili u planinama i pomogli mi pronaći životinje, nikada ne bih mogao prikupiti ove podatke”, rekao je Vejmělka u izjavi.
Ključno je bilo to što je tokom putovanja Vejmělka uspio pronaći vunastog štakora. Štakor je otkriven na nadmorskoj visini između 3700 i 3200 metara. Korištenjem foto-zamki i odlaskom u noćni lov s lokalnim zemljoposjednicima, Vejmělka je postao prva osoba koja je snimila slike i videozapise te vrste.
Vejmělka je također uspio uzeti mjere za pet odraslih mužjaka, koji su težili između 995 grama i 1,5 kilograma. Uz to je pregledan i sadržaj želuca, koji je sadržavao prehranu uglavnom sastavljenu od vrsta paprati, što potvrđuje biljojedu prehranu.
Vejmělka je također primijetio osobinu koja nije spomenuta ni u jednoj referenci o subalpskom vunastom štakoru: jaku, crvenkastosmeđu boju na prsima životinja, i mužjaka i ženki, koje su uočene u divljini.
“Kombinacija modernih i tradicionalnih metoda detekcije, obogaćenih golemim tradicionalnim znanjem o lovu autohtonih zajednica, rezultirala je prvim zapisima o primjercima ovog izvanrednog glodavca u više od 30 godina i prvim naučnim opažanjima živih životinja”, objašnjava Vejmělka u radu, piše IFLScience.
