Obavještajna jedinica sirijskih Vazduhoplovnih snaga, koja je decenijama jedan od najstrašnijih centara za mučenje i ispitivanje svrgnutog režima Bashara al-Assada, sada kao ukleto mjesto čeka da postane dokaz zločina koje je počinio režim.
Reporteri Agencije Anadolu snimili su ovaj jezivi objekat, ozloglašen po zatvaranju čak i djece i mladih demonstranata tokom građanskog rata u Siriji.
Prljave ćelije poznate kao “crvena ćelija” i “crna soba”, svaka veličine malog toaleta, otkrivaju užasne uslove u kojima su zatvorenici držani.
Poruke urezane u zidove ćelije, kao što su “Tata, nedostaješ mi“ i “Mama, nedostaješ mi“, svjedoče o mukama djece koja su čeznula za svojim porodicama.
Odjeljenja i samice u objektu su zatrpane kartonom, dekama, razbacanim dokumentima, alatom za rezanje i drugim priborom.
Prljavi zidovi i skučeni prostor, u kojem se mora boriti za dah, naglašavaju nehumano postupanje prema zatvorenicima.
- Od pritvorenika do odgovornog za sigurnost –
Majida Uddina Ahmada Al-Houshana, stanovnika naselja Qaboun u Damasku, pritvorile su snage Assadovog režima 21. jula 2011. godine, dok je bio srednjoškolac.
Sada odgovoran za sigurnost podružnice pod novom vlašću Houshan je podijelio svoju priču o pritvoru i mučenju u objektu koji sada nadgleda.
Navodeći da su bili učenici kada su učestvovali u mirnim protestima koje je narod Sirije pokrenuo 2011. godine tražeći slobodu, ispričao je da su režimske snage privele grupu učenika, među kojima je bio i on.
Houshan je izjavio da su ih vukli duž ulice čitav kilometar, nakon čega su pretučeni i odvedeni u obavještajnu jedinicu Vazduhoplovnih snaga u Harasti, na dva i po mjeseca, a zatim su prebačeni u podružnicu Al-Khatib.
Objašnjavajući da su držani osam dana u Al-Khatibu prije nego što su vraćeni u Harastu, Houshan je napomenuo da su na kraju pušteni zbog amnestije za učenike.
O trenutku pritvaranja, Houshan je kazao da su mu stavili povez preko očiju i lisice na ruke, nakon čega je policijskim vozilom odvezen u podružnicu.
“Rekli su mi da hodam oko dva metra. Tada mi je rečeno da moram stati na vrh stepeništa i neko me je gurnuo. Pao sam”, kazao je.
Houshan se prisjetio da je pao na oko 30 zatvorenika koji su već bili ispod. Opisao je kako su jedan po jedan pozivani u prostoriju za ispitivanje, sa povezima na očima i lisicama na rukama, a oduzimane su im stvari i uzimani podaci o identitetu prije nego što su poslani u ćelije. Dodao je da su smješteni u “crvenu” izolaciju te optuženi da su uhvaćeni na djelu.
“U početku nas je bilo deset, ali u roku od dva sata pridružilo nam se još četvero, među kojima i dvoje djece od sedam-osam godina. Nas 14 provelo je sedam dana u ćeliji površine od jednog kvadratnog metra. Samo ujutro smo smjeli ići u toalet. Hranu smo dobijali u plastičnim tanjirima“, ispričao je Houshan.
- “Pravo mučenje je bilo psihičko, a ne fizičko“-
Uz svakodnevna ispitivanja koja su trajala oko sat vremena, dok su ih stražari bez razloga tukli dok su čekali u hodniku, Houshan je istakao da je “prava tortura psihička, a ne fizička”.
Naveo da su hapšenja bila proizvoljna.
“Nije važno da li ste bili umiješani u zločin ili ne, njihov cilj je bio samo da povećaju broj zatvorenik i kažu ‘Uhvatio sam sve demonstrante'”, ističe Houshan.
- Poruke čežnje djece za roditeljima na zidovima ćelija –
Houshan je ispričao da je prebačen u drugu oblast zvanu “crna soba” nakon što je proveo određeno vrijeme u “crvenoj ćeliji”.
Naveo je da su maloljetni učenici poput njega urezivali poruke čežnje za roditeljima na zidovima ćelije.
“Sistem je kažnjavao sve isto, bez obzira na godine. Svi su tretirani isto, bez obzira da li su bili djeca ili starci”, dodao je.
Houshan je napisao svoje ime na zidu, nadajući se da će se jednog dana vratiti. Nakon puštanja na slobodu, pridružio se otporu u “borbi protiv progona”. Dodao je da su “mnogi ljudi konačno spašeni iz ovih zatvora”.
