Velikan bh. umjetnosti Josip Pejaković sahranjen je danas na Gradskom groblju Bare u Sarajevo.
Više stotina građana Sarajeva, članovi porodice, kolege i brojne javne ličnosti oprostile su se od umjetnika čije su uloge u filmovima, predstavama i monodramama ostavile dubok trag u bosanskohercegovačkoj kulturi.
Na posljednji pozdrav s bh. velikanom došli su: Dino Merlin, Minka Muftić, Miro Lazović, Amir Vuk Zec, gradonačelnik Sarajeva Samir Avdić, Gradimir Gojer, fra Mirko Majdandžić, Jasminka Šipka, Ivica Šarić, Aleksandar Seksan, Mladen Vojičić Tifa, Marijela Margeta Hašimbegović, Mladen Jeličić-Troko, Hanka Paldum, Emir Hadžihafizbegović, Ademir Kenović, Miro Lazović, Goran Mikulić, te brojne druge poznate ličnosti iz svih sfera društvenog života.
Na sahrani je hor izveo prijedlog himne Bosne i Hercegovine, koju je Pejaković napisao, a koji nikada nije službeno usvojen.
Pejaković je u tekstu himne pobrojao prirodne ljepote Bosne i Hercegovine, te završio riječima: “To je naša zemlja, davno poznata, nek svi u njoj sretno žive – pjevajmo, Bosno i Hercegovino, pjevajmo”.
Josip Pejakovic AA
Supruga Josipa Pejakovića, glumica Vesna Mašić, oprostila se od svog dugogodišnjeg životnog saputnika emotivnim govorom.
“Hoću da ti kažem, posljednji put. Volim te Conja. Volim te oduvijek i zauvijek. I ne brini ne, ne idem nikud. Tu sam uz tebe. A, ti idi gdje si pošao. Gdje moraš”, rekla je Mašić.
Josip Pejaković rođen je u Travniku 1948. godine, gdje je pohađao osnovnu i srednju školu. U Sarajevu je završio Dramski studio u klasi Kaće Dorić i Josipa Lešića. Ostvario je više od 50 premijernih uloga u Narodnom pozorištu Sarajevo, filmovima Ljudski faktor, Kuća pored puta, desetak monodrama. Značajne uloge u predstavama: “Kome zvono zvoni”, “Kuća oplakana”, “Višnjik”, “Braća Karamazovi”, “Tri sestre”, “Woyczek”, “Sprovod u Terezienburgu”, “Veliki vezir”, “Hasanaginica”, “Princip Gavrilo”, “Omer–paša Latas”, “Julije Cezar”, “Fistikovi šejtanluci”, “Kralj Lear”, “Legenda o Ali-paši”, “Dugo putovanje u noć”, “Hamlet u selu Mrduša Donja ili Hamlet zna što narod ne zna”, “Divlje meso”…
Dobitnik je i brojnih nagrada: Zlatna kolajna na Zemunskom festivalu 1974. za monodramu “Oj živote”, Sterijina nagrada za ulogu Omer paše Latasa u istoimenoj drami Duška Anđića 1977, Šestoaprilska nagrada Grada Sarajeva 1974, Nagrada ZAVNOBIH-a za životno djelo 1991, nagrade Udruženja dramskih umjetnika BiH, Godišnja nagrada Tmačin prsten uručena za glumački zanos, strast i partnersku igru u predstavi “Dugo putovanje u noć” 2008, Mucijev srebrenjak za ulogu Hajrage u predstavi “Hamlet u selu Mrduša Donja” 2012, Zlatnog lovorovog vijenca za doprinos umjetnosti teatra festivala MESS, kao i niza stručnih priznanja za uloge na festivalima u Jajcu i Brčkom.
Napisao je i nekoliko monodrama i filmskih scenarija od kojih su najznačajniji: “Oj živote”, “On meni nema Bosne”, “Ljudski faktor” i “Kuća pored puta”.
Od 2001. do 2003. godine obavljao je dužnost direktora Drame Narodnog pozorišta Sarajevo.
Josip Pejaković ostat će upamćen ne samo kao vrhunski glumac, već i kao snažan glas bosanskohercegovačke kulture i identiteta.
Preminuo je 19. jula u 77. godini.
